Çok eskiden sabahları kalktığımda
Yorganı kaldırır ayaklarıma bakardım
Belki bu sabah ayağım uzamıştır
Belki bu sabah yataktan kalktığımda yürüyerek kalkabilirim diye
Her sabah bir ahh çekerdim, yarına yaa kısmet derdim
Sonraları haftada bir bakmaya başladım
Haftalar ay oldu
Aylar yıl oldu
Her sene doğum günümde bakmaya başladım ayaklarıma gece yatmadan önce
Rabbim yarın sabah umutlarım hayallerim gerçek olsun derdim
Yine bir 19 mayıs akşamı hayaller kurardım gelecek sene için
Sonra hayal kurmamaya başladım, canımı yakıyordu hayaller
Bu sene fark ettim ki, ben senelerdir ne hayal kuruyorum nede yorganın altına bakıyordum
Yine bir 19 mayıs sabahı
Yorganı açtım ayağıma baktım
Sonra sevdim ayağımı okşadım çocuk sever gibi, fark ettim ki artık umutlarım yoktu
Belki bir günlerim hiç yoktu hayallerim ölmüştü
Ama yinede kalbimin yarısı yaşam doluydu umut doluydu
Dışarı çıktım ortaköyde sandalyemle yürüdüm enteller pazarına gittim
Bir cafede oturup yemek yedim
Ezan okunuyordu ALLAH’ım şükürler olsun diyi vermiştim
Evet ben yürüyemeyeceğim
Evet ben sakatım
Ama asla yenilmeyeceğim
Anam, babam, kardeşim ve tüm sevenlerim için
Başımı dik tutacağım hayat beni yıkamayacak
Kahvemden bir yudum çektim ve doğum günü(n)m kutlu olsun filiz iyi ki varsın
Evett iyi ki varım
Hayat yaşamaya değer
Sevgilerimle
Yazar.. F.Köseoğlu